Ustawa frankowa zagrożona? Czy prezydent pomoże Frankowiczom?

Czy prezydent zamierza pomóc Frankowiczom? A może ustawa frankowa została już spisana na straty?
W czasie kampanii prezydenckiej i parlamentarnej PiS deklarował pomoc dla Frankowiczów. Obecnie, kilka miesięcy po wyborach, dzieje się coraz mniej: KNF ciągle liczy ewentualne koszty wprowadzenia ustawy, politycy twierdzą, że może pojawić się najwcześniej za rok. Czy ustawa frankowa była tylko wydmuszką na potrzeby kampanii wyborczej? I czy komukolwiek, oczywiście poza Frankowiczami, zależy na jej wprowadzeniu?

Ustawa frankowa szkodliwa dla gospodarki

Takie opinie można usłyszeć ze strony banków, ale podobnego zdania są również ekonomiści. Według wyliczeń NBP koszty przewalutowania franków na złotówki wg tzw. kursu sprawiedliwego wynoszą około 44 mld zł. Jednakże, co prawda w wyniku prywatnej inicjatywy ustalono, że być może nie było żadnych franków. Jak w takim razie mają się do tego wyliczenia NBP?

Gdy 15 stycznia 2016 ogłoszono projekt ustawy o pomocy dla Frankowiczów wielu z nich zapewne miało nadzieję, że przyjęcie ustawy to tylko kwestia czasu, wszak PiS ma większość w sejmie, jest również prezydent, który jest przychylny rządowi. Wcześniej wicepremier Morawiecki twierdził, że ustawa powinna objąć tylko najbiedniejszych – projekt ustawy prezydenckiej z 15 stycznia miał być sprawiedliwy i objąć wszystkich posiadaczy kredytów walutowych: Prezydent Andrzej Duda postawił zadanie znalezienia sposobu, który nie będzie dyskryminował ani uprzywilejowywał żadnej grupy kredytobiorców.

Pięknie, równość, brak dyskryminacji, ale czy w ogóle projekt dojdzie do skutku?

Ustawa frankowa tylko kiełbasą wyborczą

Patrząc na to, co dzieje się z projektem ustawy frankowej, można domniemać, że była to tylko kiełbasa wyborcza. Bez niej prezydent Duda najprawdopodobniej dziś nie byłby prezydentem, PiS również mógłby mieć mniej mandatów w sejmie. Na poparcie tej tezy posłużę się cytatem (źródło, 2016-02-21, 15:51):

Wicepremier w środę powiedział bowiem agencji Bloomberg, że prezydent Andrzej Duda przygotował projekt ustawy, „bo ją obiecał, ale nie będzie jej forsował”.

Czy w ten sposób kończą się marzenia Frankowiczów o pozbyciu się kredytów frankowych? Czy Frankowicze będą dalej musieli zmagać się ze wzrostami szwajcarskiej waluty? Nie chciałbym być złym prorokiem, ale wszystko wskazuje na to, że tak.

Przypomnijmy, że zgodnie z obietnicami, to banki miałyby w całości wziąć na siebie niekorzystne różnice kursowe, klienci mieliby zwrócić tylko to, co zaoszczędzili dzięki niższemu oprocentowaniu swoich kredytów w stosunku do kredytów złotowych – takie rozwiązanie obiecywał Andrzej Duda. Takiemu rozwiązaniu wtórowała też Beata Szydło, która nieraz deklarowała wyciągnięcie Frankowiczów z kłopotów.

Co dalej z ustawą frankową

Tego oczywiście nie wiemy. Przypomnijmy, że KNF liczy koszty wprowadzenia projektu ustawy i swoje wyliczenia ma zaprezentować w marcu. Pytanie, czy wyliczenia będą miały jakiekolwiek znaczenie, skoro w sferach rządowych ustał zapał do tego, żeby ustawę frankową uchwalić: bo ją obiecał, ale nie będzie jej forsował. Nawet na stronie prezydent.pl mówi się już o kompromisie między oczekiwaniami Frankowiczów i interesem banków – tak, tak, interesem banków.

Był kalkulator kursu sprawiedliwego, były szumne zapowiedzi rozwiązań dotyczących spreadów walutowych i restrukturyzacji kredytów, były też deklaracje, że potencjalnie utracone korzyści banki będą mogły sobie rozłożyć w czasie.

Co daje z ustawą frankową? Czy prezydent pomoże Frankowiczom? A może ustawa frankowa jest zagrożona? To pytania, na które niestety nie znam odpowiedzi, pozostawiam je otwarte …